Quote:
引用第2楼卡达尔于2008-09-05 09:03发表的 : ^si[L52BZ
最好能把他的战绩和服役情况说一下
N{@~(>ee^ L=C#E0{i 波兰网站的介绍
UM]3MS:[ Urodził się w Krakowie, w rodzinie inteligenckiej, jako s. Wojciecha Łyżwińskiego i Marii z Buczków. Maturę zdał w 1908 r. Następnie studiował prawo na UJ i ekonomię na Akademii Handlowej w Krakowie. W końcu 1913 r. zmienił nazwisko na Żymirski, po tym, jak jego brat Jan wziął udział w mordzie rabunkowym na kierowniku jednej z krakowskich księgarni (30 września 1913 r.). Wskutek sprzeciwu rodu Żymirskich, dodał do nazwiska literę "e" i zmienił nazwisko na Żymierski. "Rola" to pseudonim z czasów II wojny światowej.
!)W#|sys& F`{O Od 1909 r. działał w ruchu niepodległościowym. Należał do organizacji Zarzewie, a następnie do Polskich Drużyn Strzeleckich. W latach 1912-1914 służył w armii austriackiej. Wstąpił do Legionów, początkowo jako dowódca kompanii i batalionu I Brygady. Latem 1915 r. był komendantem POW, wówczas już w stopniu majora. Później był dowódcą pułków w I i II brygadzie. W lipcu 1917 r. mianowany został dowódcą 2 pułku piechoty II Brygady Legionów Polskich w Polskim Korpusie Posiłkowym. W lutym 1918 r. był inicjatorem buntu II Brygady Legionów i przejścia jej przez linię frontu pod Rarańczą na Ukrainie. Przekazał dowództwo brygady generałowi Józefowi Hallerowi. Po przejściu frontu został mianowany szefem sztabu II Korpusu Polskiego w Rosji w stopniu pułkownika. Po rozbrojeniu Korpusu przez Niemców po bitwie pod Kaniowem w maju 1918 r. służył na stanowiskach dowódczych w POW w Rosji. Był m.in. dowódcą 2 pułku piechoty w 4 dywizji piechoty gen. Lucjana Żeligowskiego.
& 2q<#b q 6 >} Od odrodzeniu się państwa polskiego służył od 1919 r. w Wojsku Polskim. W sierpniu 1919 w związku z wybuchem I Powstania Śląskiego został kierownikiem ekspozytury Naczelnego Dowództwa ds. powstania śląskiego z zadaniem kierowania akcją powstańczą na terenie Górnego Śląska. W latach 1919-1920 uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. W latach 1922-1923 studiował w Wyższej Szkole Wojennej (école Superieur de Guerre) w Paryżu, a następnie został stażystą we francuskim Sztabie Generalnym. W 1924 r., mając zaledwie 35 lat, został mianowany do stopnia generała brygady i objął stanowisko zastępcy szefa administracji armii do spraw uzbrojenia w MSW. W trakcie zamachu majowego w 1926 r. stanął po stronie rządu, za co został aresztowany wraz z generałami Tadeuszem Rozwadowskim, Juliuszem Malczewskim i Włodzimierzem Zagórskim.
&o1k_! 25 6uUn 6 września 1927 r. został skazany na 5 lat więzienia za nadużycia finansowe przy dostawach dla armii. Oskarżono go i udowodniono mu branie łapówek od firmy "Protekta" produkującej maski przeciwgazowe. Zdegradowano go, pozbawiono odznaczeń i wydalono z armii. Wyrok odbywał w więzieniach na warszawskim Mokotowie i w Cieszynie. Po wyjściu na wolność w 1931 r. nawiązał pierwsze kontakty z komunistami. Wyjechał do Francji, gdzie wstąpił do KPP. W 1932 r. został zwerbowany do współpracy przez wywiad radziecki. Współpraca została zerwana w 1937 r., gdyż Rosjanie podejrzewali, że wprowadza ich w błąd, przekazując nieprawdziwe informacje. Do Polski powrócił w październiku 1938 r.
"^wIoJ 6H' a69e^;,>q W czasie okupacji niemieckiej utrzymywał kontakty z komunistyczną grupą "Sierp i Młot". W latach 1940-1941 próbował się dostać do którejś z organizacji podziemnych, ale nigdzie nie został przyjęty. Ponownie zaofiarował swoje usługi wywiadowi radzieckiemu w 1940 r., lecz ten nawiązał z nim współpracę dopiero w 1942 r. Od wiosny 1943 r. był związany z PPR, GL, a później AL. W maju 1943 r. został doradcą ds. wojskowych w Sztabie Głównym GL jako generał "Józef". 1 stycznia 1944 r. został mianowany naczelnym dowódcą AL, przyjął wówczas pseudonim "Rola". Kilka miesięcy później (21 lipca) awansował do stopnia generała broni i został Naczelnym Dowódcą WP. 3 maja 1945 r. nadano mu stopień Marszałka Polski.
T,vh=UF%] EN}XIa>R Po zakończeniu II wojny światowej usiłowano go przedstawić jako ofiarę represji politycznych, nie wspominając o kryminalnym charakterze postawionych mu przed wojną zarzutów. W latach 1944-1947 jako dowódca AL i naczelny dowódca WP zatwierdzał wyroki śmierci na żołnierzy AK wydawane przez sądy wojskowe PKWN. Był członkiem prezydium KRN, a w latach 1944-1949 Ministrem Obrony Narodowej. Miał się wówczas sprzeciwiać sowietyzacji polskiego wojska. W 1949 r. usunięty z tej funkcji. Był bowiem zwolennikiem i realizatorem tezy, że przedwojenni oficerowie WP powinni mieć dostęp do najwyższych stanowisk w powojennej armii, oficerowie zaś Armii Czerwonej powinni stopniowo ją opuszczać i wracać do ZSRR. Przewidywał ich pełne wycofanie do 1952 r. W latach 1949-1952 był członkiem Rady Państwa i posłem.
ucU7
@j X-TGrdoX Lata 1952-1955 spędził w więzieniu, tym razem z powodów politycznych. W ramach czystek stalinowskich został fałszywie oskarżony o współpracę z obcym wywiadem i skazany na śmierć. 19 sierpnia 1955 r. wypuszczono go na wolność i zrehabilitowano. Od grudnia 1956 do 1967 r. pełnił mało eksponowane stanowisko wiceprezesa NBP. W 1974 r. został honorowym prezesem ZBOWiD. W 1981 r. poparł wprowadzenie stanu wojennego. Członkiem PZPR pozostawał do 1986 r., a dopiero w 1981 r. ujawniono publicznie, że do niej należy. Zmarł w wieku 99 lat. Pochowano go na warszawskich Powązkach. Nieznani sprawcy dwukrotnie oblewali jego grób czerwoną farbą.
SB .=x WpnP^gmX Żymierski jest dotąd Honorowym Obywatelem miasta Torunia, który to tytuł nadano mu 29 listopada 1945 r. Tegoż bowiem dnia o godz. 17.20 rozpoczęło się nadzwyczajne posiedzenie MRN, którego jedynym punktem było podjęcie uchwały w sprawie nadania honorowego obywatelstwa Marszałkowi Rola-Żymierskiemu. Posiedzeniu przewodniczył, z powodu służbowej nieobecności przewodniczącego Zygmunta Chojnickiego, członek Prezydium - Emilian Ogłoza. Obecnych było 36 radnych, nieobecność zaś usprawiedliwiło ośmiu. Po zagajeniu sprawy "Miejska Rada Narodowa w podniosłym nastroju, przez powstanie z miejsc, powzięła jednomyślnie następującą uchwałę: My, Rada Narodowa i Zarząd miasta Torunia, czyniąc imieniem całego społeczeństwa toruńskiego, pomni historii łączącej miasto od szeregu stuleci z Wojskiem Polskim, pomni wyczynów naszej Armii, zmuszonej walczyć poza granicami Państwa o wolność Rzeczypospolitej, pomni chwalebnych chwil, gdy po pięćipółletniej niewoli Żołnierz Polski zdobywał piędź po piędzi Ziemie Polskie i uwolnił je pod Twoim dowództwem Obywatelu Marszałku, wyrażamy nasz głęboki hołd dla bohaterskiej odrodzonej Armii Polskiej i obdarzamy niniejszym aktem uroczystym Jej Wodza najwyższą godnością, jaką rozporządzamy, nadając Marszałkowi Polski Michałowi Rola-Żymierskiemu Obywatelstwo Honorowe Miasta Torunia". Następnie odbyło się zwykłe posiedzenie MRN.
u7Ix7`V zpeCT3Q5O Dyplom Honorowego Obywatela miasta Torunia Żymierski odebrał dopiero w dwa lata później. W dniu 16 maja 1947 r. o godz. 18 na Rynku Staromiejskim rozpoczęło się nadzwyczajne, uroczyste, publiczne posiedzenie MRN w Toruniu. Przed ratuszem ustawiły się kompanie honorowe garnizonu toruńskiego, poczty sztandarowe partii politycznych, organizacji społecznych, związków zawodowych, licznie zgromadzona młodzież akademicka, szkół średnich i powszechnych, robotnicy z fabryk i pracownicy instytucji, przedstawiciele partii politycznych, władz państwowych oraz licznie zebrane społeczeństwo toruńskie. Przewodniczący MRN Zygmunt Chojnicki, przy współudziale członków MRN i członków ZM, powitał przybyłego o 18.10 Marszałka "wśród niemilknących entuzjastycznych owacji". Orkiestra odegrała hymn narodowy, a delegacje dzieci szkolnych w strojach narodowych wręczyły Marszałkowi wiązanki kwiatów.
DQ c\[Gq& t+] 1D@h v Przemówienie wygłosił Zygmunt Chojnicki, stwierdzając m.in.: "Otwierając dzisiejsze publiczne, uroczyste i nadzwyczajne posiedzenie Miejskiej Rady Narodowej witam Cię Obywatelu Marszałku w naszym siedemsetletnim grodzie i jednocześnie pragnę wyrazić podziękowanie imieniem wszystkich obywateli naszego miasta, żeś raczył przybyć do nas osobiście przyjąć godność Obywatela Honorowego tego miasta, którego mieszkańcy, w uznaniu Twych zasług przy wyzwoleniu od najeźdźcy hitlerowskiego oraz odbudowie naszej siły zbrojnej i państwa, postanowili uczcić Cię tą najwyższą godnością, jaką do swej dyspozycji posiadają i powzięli uchwałę na plenarnym posiedzeniu Miejskiej Rady Narodowej w dniu 29 listopada 1945 r., mocą której stanowili, że Obywatel Michał Rola-Żymierski, Marszałek Polski, dobrze zasłużył się krajowi, przeto godzien jest być zapisanym w kronikach Torunia, miasta, którego przeszłość historyczna jest częścią składową historii Polski tak w rozwoju, jak i chwale, tak w upadku, jak i odrodzeniu".
-p>1:M < HJ0;BD.] Prezydent miasta Władysław Dobrowolski, wręczając dyplom, odczytał uchwałę MRN z 29 listopada 1945 r. Następnie Marszałek podziękował, a na zakończenie przemówienia wzniósł okrzyk na cześć wolnej i demokratycznej Ojczyzny. "Tłumy z entuzjazmem podjęły okrzyk", a orkiestra odegrała hymn państwowy.
Fa v++ z gFu,q`Vf* Posiedzenie MRN zakończono o 18.55 odśpiewaniem "Roty". Po posiedzeniu odbyła się defilada na Rynku Staromiejskim, w której wzięło udział wojsko z Oficerską Szkołą Artylerii na czele, oraz wszyscy przybyli: "Podczas przemarszu wiwatowano na cześć naczelnego dowódcy armii polskiej. Dzieci rzucały wiązanki kwiatów i wznosiły okrzyki »Niech żyje«. Na uśmiechniętej twarzy Marszałka Żymierskiego widniała radość i prawdziwe żołnierskie wzruszenie" - zaprotokołował sekretarz MRN Władysław Łukaszewski.
eMmNQRmH 5;^1Ab0 Tytuł honorowego obywatela nadał Żymierskiemu nie tylko Toruń, lecz także Kłodzko (1945), Łęczyca (30 marca 1947), Bielsko-Biała (1948) i Sosnowiec (1985) W dniu 25 września 1947 r. taki tytuł nadała mu MRN miasta Włocławka, m.in. motywując to wielkimi zasługami położonymi w walce o wyzwolenie Polski spod okupacji hitlerowskiej oraz "dwukrotnie wykazaną opiekę nad miastem przez wydanie polecenia budowy mostu pontonowego na Wiśle, dzięki czemu Włocławek otrzymał komunikację ze swym zapleczem gospodarczym i rolniczym". 5 czerwca 2006 r. Rada Miasta Włocławka odebrała mu jednak ten tytuł, stwierdzając, że Żymierski "dopuścił się czynu, wskutek którego stał się nadania niegodny". W uzasadnieniu wniosku wymieniono nie jeden, lecz kilka czynów uznanych za niehonorowe, a skierowanych przede wszystkim przeciw żołnierzom AK. Podobnie uczynniła w 1991 r. Rada Miasta Bielska-Białej, a w czerwcu 2008 r. Rada Miejska Sosnowca.
~w|h;*Bj ;BT7pyu%[ Źródła: AP Toruń, Miejska Rada Narodowa w Toruniu, 1945-1950, sygn. 7, s.139-141, 695-699. AP w Toruniu, Oddział we Włocławku, Miejska Rada Narodowa i Zarząd Miejski we Włocławku z lat 1945-1950, sygn. 14, protokół nr 45.
4 dLnX3 v \@N~{7 2:k Opracował: prof. Jacek Wijaczka
